کذب من زعم انه ولد من حلال و هو یالکل لحوم الناس بالغیبه فانها ادام کلاب النار
دروغ گفته است کسی که ادعا میکند از حلال متولد شده و در حال گوشت مردم را با غیبت کردن میخورد.
مرحوم مجلسی رحمه الله نیز نقل کرده که حضرت امیرالمومنین علیه السلام به نوف بکالی فرمودند: ... این نوف دروغ میگوید کسی که گمان میکند که او از حلال متولد شده است و گوشت مردم را به غیبت میخورد.
شاید این خصیصه مربوط به کسانی است که کارشان، همواره غیبت کردن و آزردن دیگران باشد و فعل مضارع (و هو یاکل...) که بر استمرار دلالت دارد موید این احتمال است. والله اعلم.
📚غیبت و عواقب آن
اسماعیل صدیقی
روز 27 ترک غیبت
🔴 آیا انسان میتواند به دیگران اجازه دهد که از او غیبت کنند و به طور کلی بگوید: هر کسی مرا غیبت کند از او راضی هستم؟
🔵 جواب : اظهار رضایت از کسانی که غیبت انسان را میکنند، اگر مربوط به گذشته باشد اشکالی ندارد، همان گونه که حضرت زین العابدین (علیه السلام) به پیشگاه خدا عرض میکند:
پروردگار من!آن کسی است که در حق من بدی کرده و آن چه را تو نهی کردهای دربارهام روا داشته و حرمت آنچه را که درباره من او را از آن باز داشتی نگاه نداشته و بی آنکه از من عذر خواهی کنی از دنیا رفته و یا آنکه زنده است و حقی از من نزد اوست، پس گناهانش را بیامرز و مغفرت خود را از وی دریغ مدار. من از آنچه در حق من به ناحق ستم کرده گذشتم، تو نیز او را ببخش.
اما اجازه غیبت نسبت به آینده صحیح نیست زیرا اجازه گناه خود گناه دیگری است و چون این کار نوعی آزاد گذاردن و تشویق کردن مردم به کار خلاف است، در حقیقت میتوان گفت این گونه اجازه، حلال خدا را حرام و حرام خدا را حلال کردن است و با اینکه در دین مقدس اسلام حفظ آبروی انسان بر خود او واجب شمرده شده چگونه ممکن است به او اجازه دهد که دست دیگران در هتک حرمتش باز بگذارد؟!
ممکن است کسی بگوید در صورت اجازه قبلی، موضوع غیبت از بین میرود، زیرا غیبت در صورتی محقق میشود که طرف ناراضی باشد اما وقتی خودش اجازه میدهد اجازه کاشف در رضایت اوست.
ولی این توجیه نیز از دو جهت اشکال دارد:
1⃣ این گونه اجازه ها نمیتواند صد رد صد کاشف از رضایت باشد زیرا او نمیداند چه مطالبی پشت سرش گفته خواهد شد، ممکن است مطالبی بگویند که اگر بفهمد ناراحت شود و از اظهار رضایت قبلی پشیمان گردد.
2⃣ اجازه غیبت موجب اشاعه فحشاء است که این نیز حرام است هر چند طرف راضی باشد، زیرا شیوع فاحشه باعث از بین رفتن قبح گناه میشود.
⏪ مگر آنکه در مواردی چون تقلید صدا و راه رفتن و غیره خود مورد غیبت از مصادیق مستقیم فحشاء و گناه نباشد، پس اگر کسی اجازه بدهد که صدا یا راه رفتن او را تقلید کنند بعید نیست که اشکالی نداشته باشد. والله اعلم.
📚غیبت و عواقب آن
اسماعیل صدیقی
روز 28 ترک غیبت
🔴خشم و غیبت
ناراحتی و خشمگین شدن انسان نسبت به دیگری او را وادار میکند که پشت سرش از نواقص و عیوب او سخن گوید و به این وسیله خشم خود را تسکین دهد و دلش را خالی کند.
خشم می تواند تبدیل به کینه شود. بخشیدن دیگران و گذشتن از کردارهای ناپسند آن ها در حقیقت کمک به خودمان است
آیا روح و قلب ما لیاقت ارامش را ندارد؟
با گذشتن از کینه های درونی و خشم های گذشته در اصل روح خودمان را آرام کرده ایم.
روز 29 ترک غیبت
🔴غیبت مقدس!!!!
⏪ غیبت مقدس یعنی جمع کردن بین گناه غیبت و گناه ریا.
💥مثال👇👇
مثلا میگویند الحمدلله که خدا ما را معاون ستمکاران نکرد یا ما را مبتلا به حرص نکرد، یا خدا را شکر که حیا را از ما نگرفت و مقصودشان با این بیان، رساندن عیب دیگریست، اینها بدترین نوع غیبت را مرتکب میشوند
⬅زیرا هم غیبت میکنند😖 ⬅هم ریا و خود ستایی😥
و در حقیقت مرتکب چند گناه میشوند، خوبی خود را مسلم میشمارند و با بیان تحقیرآمیز از دیگران، بدگویی میکنند.
⏪بعضی هم هستند که ابتدا از کسی ستایش میکنند و میگویند: فلانی چه قدر حال خوبی داشت، خوب کار میکرد، آدم درستی بود، اما دیگر همین چیزهایی که همه ما به آن مبتلا میشویم آن بنده خدا هم مبتلا شد و نتوانست، استقامت ورزد یا حیف، دلم آن قدر برایش میسوزد.
این هم غیبت است‼
📚غیبت و عواقب آن
روز 30 ترک غیبت
🔴غیبت کسی که علنا گناه می کند
غیبت کردن کسی که متظاهر به گناه است و فسق علنی مرتکب میشود نه پنهانی (مثل اینکه ظرف شراب را آشکارا جلوی هر کسی بگیرد و بیاشامد یا دزدی کند یا بر مردم ستم و تعدی نماید و از اینکه مردم بفهمند و بگویند هم باکی نداشته باشد) جایز و روا است.
پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله فرمودند:
لیس لفاسق غیبته؛
کسی که آشکارا معصیت میکند غیبت ندارد.
من لا حیاء له غیبه له
کسی که شرم و حیایی نداشته باشد، هر چه درباره او بگویند، غیبت محسوب نمیشود.
🔵نکته اول: غیبت اینگونه افراد در همان کارهایی جایز است که خودشان علناً مرتکب میشوند و باکی ندارند، اما غیبتشان نسبت به گناهان دیگرشان که خودشان پوشیده میدارند، معلوم نیست که جایز باشد بلکه اولی و احوط ترک غیبت میباشد.
مرحوم شیخ انصاری رحمه الله میفرماید: اگر گناه آشکار متجاهر، شدیدتر از گناه پنهانش باشد، ذکر آن گناه پنهان هم مانعی ندارد، مثل اینکه کسی لواط میکند العیاذ بالله، جایز است گفته شود که به زنهای اجنبی نگاه میکند.
ولی با این حال، نباید احتیاط ترک شود و فقط به همان مورد تظاهر، اکتفا شود
🔵نکته دوم: غیبت اینگونه افراد در صورتی جایز است که خودشان هم اقرار به گناه داشته باشند، بنابراین اگر برای عمل خودشان عذر صحیحی اظهار کنند، غیبت کردن جایز نیست. مثلاً ادعا نماید که شراب را برای مداوا و علاج مرض میخورد و مقلد کسی هست که آن را در این صورت جایز میداند.
🔵نکته سوم: اگر مردی یا زنی بی عفتی پیشه کند یا کسی که متصدی کاری است، علناً دزدی و خیانت نمایند گفتن این بدیها از این جهت که غیبت است، مانعی ندارد. اما گاهی نقل این مطالب دیگران را جری میکند و به فکر بد میاندازد.
به نظر میرسد، وقتی انسان میتواند در این باب سخن گوید که پشت سرش، مجازات مرتکبان را هم بتواند نقل کند.
مثلاً: اگر کسی آدم کشته یا مرتکب فحشا شده، هنگامی باید جنایات اینها را علناً بگوییم و به گوش همه برسانیم که پشت سرش، قاتل را اعدام کنیم و مرتکب فحشا را کیفر دهیم تا آنها که این بدیها را مرتکب میشوند بلافاصله مجازاتش را هم ببینند و اندیشه بد در مغزشان پیدا نشود. اما اگر پیوسته بدیها را بگوییم بی آنکه بتوانیم مرتکبین را مجازات کنیم، جز رواج دادن بدی و از میان بردن حیای مردم، نتیجهای نخواهیم گرفت.
📚غیبت و عواقب آن
برگرفته از کانال پیش به سوی خدا در تلگرام @tarkgonah