چرا به رغم این که قرآن ما را از سبّ و لعن کفار برحذر می دارد، در زیارت عاشورا شاهد لعن و نفرین هستیم؟

بروز این شبهه به خاطر فرض چند معلوم غلط و در نتیجه حکم ناصحیح می‌باشد. در واقع اصل صورت مسئله غلط است و متأسفانه بسیار نیز مورد سوء استفاده در ضد تبلیغ قرار گرفته و شایع شده است.

ابتدا باید معانی «سبّ» و «لعن» را بدانیم تا هر لعنی را سبّ نشمرده و موارد لعن را نیز بشناسیم و سپس باید بدانیم که قرآن کریم نسبت به هر یک چه موضع یا امر و نهی و فرمانی دارد؟

سبّ، یعنی فحش دادن و ناسزا یا دشنام گفتن. آموزه‌های اسلامی، چه در قرآن و چه در کلام اهل عصمت (ع) و چه در سیره و رفتار آنان، با هر گونه «سبّ» و دشنام دادنی مخالف است و به شدت از آن نهی می‌نماید. تا جایی که حضرت رسول اعظم (ص) می‌فرمایند: «فحاش به بهشت نمی‌رود». به ویژه در کلام وحی از فحش دادن به مقدسات و اله‌های کاذب کفار منع شده است و علت اصلی آن چنین بیان شده است که بالتبع آنها نیز متقابلاً به إله و معبود شما فحش خواهند داد، در حالی که او خدای حقیقی است:

«وَ لا تَسُبُّوا الَّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْواً بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلى‏ رَبِّهِمْ مَرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُمْ بِما كانُوا يَعْمَلُونَ» (الأنعام، 108)

ترجمه: شما مؤمنان به آنان كه غير خدا را مى‏خوانند دشنام مدهيد تا مبادا آنها از روى دشمنى و نادانى خدا را دشنام گويند، ما بدينسان براى هر امتى عملشان را بياراستيم و عاقبت بازگشت آنان به سوى پروردگارشان است، و او از اعمالى كه مى‏كرده‏اند خبرشان مى‏دهد.

بدیهی است که از علل اصلی این منع، یکی جلوگیری از حرمت شکنی آن هم نسبت به الله جل جلاله و اعتقاد به او در جامعه است و یکی جلوگیری از هلاکت بیشتر کفار. چرا که فحش به بت یا إله‌ای دروغین و ساختگی، تأثیر خاصی به جز رواج بی‌ادبی در خود و جامعه ندارد، اما فحش به «الله جل جلاله» سبب هلاکت قطعی فحاش می‌گردد و خداوند بندگانش را دوست داشته و رحمان و رحیم است.

لعن: اما معنای لعن به هیچ وجه فحش و ناسزا و دشنام نیست، بلکه «دور دانستن از رحمت الهی» می‌باشد و بدیهی است که انسان‌ها از دو دسته خارج نیستند، یا ظلّ رحمت الهی هستند و یا از دایره‌ این رحمت خارج می‌باشند، که به گروه اول «مرحوم» و به گروه دوم «ملعون» می‌گویند.

دشمنان خدا و اسلام سعی دارند در جنگ روانی و تبلیغاتی، حتی شده با ماسک خدا، اسلام، دین، اخلاق و ... وارد شوند و با اشاعه‌ی «اما، اگر و شاید»ها، نگذارند مسلمان خط روشن و واضحی داشته و دوست و دشمن را بشناسد و قاطعانه اعلام مواضع نماید! تا بدین سبب جناح مؤمنین و مسلمین تضعیف گردد و دشمن‌شناسی نیز برای آنان میسر نگردد و قلوبشان نسبت به دشمنان رئوف شود. لذا شایع می‌کنند: نباید لعن کرد، از کجا معلوم، شاید او نزد خدا مقرب‌تر و بهتر و عزیزتر است و ...!

از رو شاهدیم که خداوند متعال نه تنها گروه‌های خاصی و از جمله ظالمین را در کلام خود «لعن» می‌فرماید، بلکه تأکید می‌نماید که جزای کفار و ظالمین همین لعنت شدن از سوی خدا، ملائکه و جمیع انسان‌ها (از مسلم و غیر مسلم) می‌باشد:

«أُولئِكَ جَزاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعينَ» (آل‌عمران، 87)

ترجمه: اينان جز ايشان اين است كه لعنت خدا و ملائكه و همه مردم شامل حالشان گردد.

و نیز می‌فرماید:

«إِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا وَ ماتُوا وَ هُمْ كُفَّارٌ أُولئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ النَّاسِ أَجْمَعينَ» (البقره، 161)

ترجمه: همانا كسانى كه كافر شده و در حال كفر مردند لعنت خدا و ملائكه و همه مردم شامل حال ايشان است‏. (دقت شود که این لعنت کردن به مسلمین یا شیعیان اختصاص نیافته است، بلکه می‌فرماید جمیع انسان‌ها آنها را لعنت می‌کنند).

پس، خداوند متعال نه تنها از «لعن» منع ننموده است و این ادعا جوّی کاذب است، بلکه تصریح نموده است که همه انسان‌ها کفار، مشرکین و ظالمین را لعن می‌کنند و این لعن نیز در طول لعن ملائکه و خداوند متعال است.

زیارت عاشورا نیز دانشگاه «تولّی و تبری»، یعنی دوست‌شناسی و دشمن شناسی است و بیانیه اعلام مواضع توسط زایر است. چه آن که در سرتاسر زیارت عاشورا، ذکری از مناقب سید‌الشهداء امام حسین علیه‌السلام به میان نمی‌آید، بلکه سراسر اعلام مواضع شخص زایر است. من سلام می‌دهم، من لعنت می‌کنم، من برائت می‌جویم، من تقرب می‌جویم، من از خدا می‌خواهم، من امید توفیق خونخواهی دارم و ...، و خلاصه سراسر سخن از «من» و «مواضع من» است و انسان باید بداند که کدام شخص یا گروه یا جبهه‌ای در ظل رحمت است و کدام دچار «لعنت»، یعنی دور شده از رحمت الهی می‌باشد. آن هم در برهه‌ای که این دو گروه مقابل هم ایستاده‌اند. – چه در گذشته و چه در حال.

تصویر اوقات شرعی ماه رمضان 1397

نظر شهید مطهری در مورد بهتان و تهمت زدن به اهل بدعت

ترک ریا (۱ تا ۳۲)

ترک نا امیدی (۲۱ تا ۲۸)

ترک نا امیدی (۱ تا ۲۰)

نگاهی بدتر از نگاه به نامحرم

نیکی به والدین (۲۱ تا ۴۰)

چله نیکی به والدین (۱ تا ۲۰)

گوگل؟ برای ترک دروغ چکار کنم؟

ترک دروغ (۲۱ تا ۴۰)

ترک دروغ (اول تا بیستم)

قسم از روی عصبانیت

غلبه بر خشم (قسمت پایانی)

غلبه بر خشم (قسمت جهارم)

غلبه بر خشم (قسمت سوم)